تور شیراز

صنعت مسگری در دوران اسلامی و تا به امروز از رونق و شکوفایی برخوردار بوده به گونه‌ای که در اغلب این شهرها یکی از بازارها با عنوان بازار مسگرها به صاحبان این هنر – صنعت اختصاص داشت. پیشینه مسگری در ایران حداقل به پنج هزار سال پیش می‌رسد و به ظن غالب اولین فلز مکشوفه بدست انسان همین فلز مس بوده و اولین فلزکاران نیز ایرانیان بوده‌اند. از جمله مراکز عمده این هنر شهرهای کاشان، اصفهان، کرمان، زنجان و شیراز می‌باشد. مسگری یکی از صنایع دستی شیراز است. اشیا و ظروف مسی دست ساز از زمانهای دور در موزه‌ها قابل مشاهده هستند. اگر با تور شیراز سفر کردید، خرید ظروف مسی را از دست ندهید.

گل نرگس یکی از محبوب‌ترین گل‌ها در ایران و بسیاری از نقاط جهان است که علاوه بر رایحه‌ای خوشبو و ظاهری زیبا، فواید پزشکی بسیاری نیز دارد. یکی از بهترین مقصدهای گردشگری در بهمن ماه بازدید از نرگس زارهای زیبای استان فارس است که با وسعت تقریبی 65 هکتار در شهرستان کازرون واقع شده است. بخش اعظم نرگس زارهای 25 هکتاری کازرون در منطقه « جره » ، « بلبک » ، « سرمشهد» ، « فامور» که همگی در بخش جره و بالاده و همچنین نرگس خشت در بخش خشت و کنارتخته قرار دارد.

بند بهمن کوار

بند بهمن یکی از سدهای مهم استان فارس به شمار می رود که در هفت کیلومتری غرب شهر کوار بر روی رودخانه قره آغاج بنا شده است. این سد مربوط به دوران ساسانی می باشد و  به بهمن پسر اسفندیار منسوب است. درازای بند به ۱۳۰ متر و ارتفاع آن در مرتفع‌ترین نقطه به ۹ متر می‌رسد. گردشگران تور شیراز برای دیدن این سد به ۵۸ کیلومتری شیراز می روند. چشم اندازهای کم نظیر و درخت های بلند و سرسبز بند بهمن باعث شده که مردم در بهار و تابستان بیشتر از بقیه فصل‌ها اینجا اتراق کنند و از طبیعت لذت ببرند.

بند بهمن که از جاذبه های گردشگری شیراز است، برای بالا بردن سطح آب و انحراف جریان آن از طریق کانالی به دشت کوار برپا شده است.  مصالح مورد استفاده در بنا، قطعات سنگ طبیعی کوهستان و ملات ساروج است. بند در محلی بنا شده که دو رشته کوه به هم نزدیک می شود؛ به صورتی که بخشی از بند بر بدنه سنگی کوه و بخش دیگر آن بر بستر سنگی رودخانه قرار گرفته و همین امر موجب استحکام و ماندگاری آن در طی دو هزار سال گذشته شده است. سیلاب‌های شدید رودخانه بعد از برخورد با دماغه‌ای که در مسیر سد وجود دارد، وارد مخزن پشت سد می‌شود و در این مسیر بخش قابل توجهی از سرعت و نیروی تخریبی خود را از دست می دهد.

مجرایی که آب سد را به دشت کوار منتقل می کند، در گوشه شرقی سد و در بدنه سنگی کوه احداث شده است. این آب بعد از تأمین آب کارخانه قند، وارد دشت کوار شده و مورد استفاده حدود ۲۰ روستا قرار می گیرد. این بند تمامی دشت کوار را از دوراهی جهرم تا حاشیه ی رودخانه قره آقاج که در 500 متری جنوب شهر کوار عبور می کند، مشروب می سازد.

جاده ادویه جهرم

جاده ادویه که یکی از شاهکارهای مهندسی راهسازی به شمار می رود، راهی کوهستانی از جاده‌های مرتبط به جاده ابریشم است که در دل کوه ساخته شده و جهرم را به لار متصل می‌کند. جاده ادویه در دوره صفویه در بندرعباس احداث شده و از شهرهای لار و جهرم نیز می گذشته و به اصفهان می رسیده است. راه ادویه، در کوه البرز که در جنوب شهر جهرم واقع است ساخته شده و در ادامه مسیر خود از لار به سمت خراسان بزرگ (از شمال افغانستان امروزی تا قوچان و طوس) می رود. اگر با تور شیراز سفر می کنید، برای دیدن جاده ادویه باید به 6 کیلومتری جهرم سفر کنید که قدمت آن به بیش از 400 سال می رسد.

جاده ادویه که از جاذبه های گردشگری شیراز است، سال ها پیش برای حمل و نقل محصولاتی مثل ادویه مورد استفاده قرار می گرفت که از هندوستان به فارس وارد می شد و جالب این که آنقدر رونق و اهمیت داشت که تقریبا به اندازه جاده ابریشم شناخته شده بود؛ با این تفاوت که ابریشم از چین می آمد و ادویه از هند.

در زمانهای گذشته تجار و مردم در آن زمان محصولاتی مانند پارچه و ادویه را از هندوستان وارد بندر عباس و از آنجا به شهرهای دیگر از جمله اصفهان می بردند به همین دلیل نام ادویه را برای این جاده انتخاب کرده اند. اکنون تنها پنج کیلومتر از این جاده در شهرستان جهرم سالم باقی مانده است و حدود یک کیلومتر از آن جاده سنگ فرش است و بقایای آثاری تاریخی نیز در ادامه مسیر دیده می شود. همچنین بنابر اظهار برخی از کارشناسان در دوره صفوی نیز پلی در این منطقه ساخته شده که متاسفانه هم اکنون اثری از آن وجود ندارد.

در محدوده مسیر این جاده در نزدیکی روستای چاه تلخ چهار آب انبار و دو کاروانسرا وجود دارد اما از آن مسیر به بعد کوهستانی است و جاده سنگ فرش کوهستانی به چشم می خورد که در نوع خود یکی از شاهکارهای مهندسی و جاده سازی به شمار می آید.

شاردن از سیاحان به نام در سال 1059 هجری شمسی از جاده ادویه عبور کرده و در سفرنامه خود نوشته که در کوه البرز به عنوان سخت ترین و خطرناکترین کوهی که در ایران وجود دارد و جاده ای سنگ فرش شده با عرض بیش از چهار قدم تنها مسیر عبوری از این کوه است. در قله این کوه سه آب انبار وجود دارد که به دلیل خشکسالی بودن آب هستند.

راه ادویه با تمام جاذبه هایی که دارد، در فهرست میراث فرهنگی کشور جایی پیدا نکرده است. دو سال پیش اعضای انجمن میراث فرهنگی جهرم در خواست کتبی خود را مبنی بر شناسایی و حتی ثبت این اثر تاریخی به مسوولان میراث فرهنگی ارائه کردند اما متاسفانه تاکنون پاسخی از سوی آنها دریافت نشد.

آتشکده گره کازرون

آتشکده گره یکی از دیدنی های شیراز و کازرون است که در نزدیكی روستای بالاده در شهرستان كازرون، میان شاپور تا فیروزآباد بنا شده‌است، در گستره‌ای كه آن را می‌توان پایتخت ساسانیان و یا سرآغاز شكل‌گیری ساسانیان به شمار آورد. آتشكده‌ی جره را از سنگ و ملات گچ ساخته‌اند و می‌گویند كه این آتشكده یكی از ده‌ آتشكده‌ای است كه به دستور «مهرنرسی»، وزیر بهرام پنجم، ساخته شده است.البته یكی از چیزهای دیگری كه باید درباره‌ی این آتشكده دانست این است كه آتشكده‌ی جره در جایی و در مكانی بنا شده كه از نگاه تاریخی پیشینه‌ای بسیار دارد به‌ویژه در زمان ساسانیان.

آتشکده‌ی جره که مورد علاقه گردشگران تور شیراز است، را با سنگ‌های تراش‌خورده و با نمایی محدب به بلندای(:ارتفاع) ١٤ متر، بنا گذاشته‌‌اند. درگاه‌هایی گسترده و سقفی با معماری ویژه دارد كه بی‌گمان از برجستگی‌های این آتشکده است هرچند كه سال‌هاست آتشی در آن، زبانه نمی‌كشد اما شكوهش را باید دید. آتشکده جره را با سنگ­های تراش خورده و با نمایی محدب بنا نهاده ­اند. وجود درگاه­های وسیع و شکل خاص سقف آن نیز از دیگر ویژگی­های خاص معماری آن محسوب می­شود.

بسیاری بر این عقیده ­اند که آتشکده جره یکی از چارطاق­های اربعه­ ی معروف است که توسط «مهرنارسه» (یکی از قدرتمندترین و متنفذترین شخصیت­ها در میان بزرگان عصر ساسانی) بنا نهاده شده است. طبق مستندات تاریخی مهرنارسه در جره و دشت بارین (برخی معتقدند همان دشت­برم) بناهای متعدد و باشکوهی را برپا کرد و آتشکده­ای را نیز در «آب­روان» که تا چند قرن پس از انقراض ساسانیان هنوز برپا بود، ساخت. همچنین وی در نزدیکی همان منطقه چهار ده دیگر را آباد کرد و در هر کدام از آنها آتشکده­ای را بنا نهاد و یکی را به نام خود («فرامرزاورخذایا» (خداوندا مرا بالا ببر)) نامید و سه آتشکده­ی دیگر را به نام سه تن از فرزندانش نامگذاری نمود. «کارداران» واقع در منطقه­ی فراشبند، «ماگشنسپان» واقع در نزدیکی کازرون و «زروانداذان» در منطقه­ی جره، آتشکده­ هایی هستند که مهرنارسه بنا نهاد و بنا بر اعتقاد بسیاری از باستان­شناسان چهارطاقی­ های موجود در فراشبند و کازرون و جره همان آتشکده­های این شخص متنفقذ دوران ساسانی هستند.

آتشکده جره صرفنظر از کاربرد چهارطاقی به عنوان آتشکده یا هر نام دیگر، سازوکار خاص تقویمی و گاهشماری جالب توجهی دارد. با بررسی و شناخت بهتر این سازوکار به وضوح درمی­ یابیم که ساخت چنین بناهایی نشانه­ای است از دانش و علوم دقیق در ایران­ باستان، دانشی که در طی هزاران سال به جای آنکه بر آن افزوده شود، از یادها رفته و به فراموشی سپرده شده است.